Her işte bir hayrı vardır derler ya hani...

Bugünün iyi mi kötü mü olduğuna karar veremedim henüz, gerçi daha saat kaç, 13.30 muş, yani günün yarısını anca yaşamışım.
Dün neden bloga yazmadım diye merak eden varsa, bütün akşam Eğitim Piskolojisi çalışacağım diye yırttım kendimi. Ama öyle bir baskı oluşturdum ki kendi kendime üzerimde. "off yapamıyorum, uff anlamıyorum, puff bütün dönemin konularını neden sın güne bıraktım." diye diye stres yaptım. Aslında çok stres yapan ya da sınavları takan birisi değilimdir. Ama dün bir türlü toparlayamadım dikkatimi, üstelik en sevdiğim dersler zaten eğitim dersleridir. Yapamıyorum yaa diye diye uyudum. Bu Sabah kalktım erkenden. 10 da sınavım. 6 da kalkıp çalışıyım dedim. olmadı. Toparlayamıyorum şu dikkatimi derken "uff yeter ya nolacaksa olsun, olmadı bütünlemeler var!" dedim ve attım kendimi okul yoluna. Dua ede ede, " Allahım nolur bir şeyler yap, bildiğim yerlerden çıksın nolur Allahım zor olmasın Yarabbim yardımcım ol." diye yalvara yakara geldim okula. Sınıftaki arkadaşlarımla karşılaşıyorum. Çalıştın mı? diye dorduğum herkes çalışmadığını söylüyor. Allah Allah, ya çok çalıştılar söylemiyorlar, ya da herkes benim gibi dikkat sorunu yaşadı diye düşünürken bir de ne duyayım. Eğitim sınavı yokmuş. Nasıl ya, em küm derken aaa bi bakmışım sınıfa giren de eğitimci değil, Başka bir hoca. Eh toparlan toparlanabilirsen. Lokantaya gidip tiramisu yemeyi beklerken önüme acılı adana servis etmişler gibi hissettim. Benim için iyi mi oldu kötü mü oldu bilemiyorum. Eğitim sınavına hazır değildim, aslında bugün olduğum sınav da zaten çalışılacak bir ders değildi. Benim açımdan çok da kötü olmadı. Dualarımın kabul olduğunu düşünüyorum =)

Aklım beş karış havada sanırım. Vizelerde de yapmıştım aynı hatayı, ne zaman bu hatayı yapsam çok iyi puanlar alıyorum. Ben kendimi çok şanslı buluyorum ya, her talihsizlikten bir talih çıkıyor çok şükür =) Nazar değmesin bana Maşallah Maşallah :) :)