Finaller bitince olacaklar.

Sınavlar bitti ve bittiği gibi boşluğa düşüldü. Koca bir yıl pek çalışmadın ,gezdin tozdun sonra final haftası geldi çattı. İki hafta kendini  sıkıp deli gibi çalıştıktan sonra son sınavın da gelir çatar. Ona da girer çıkarsın ve bi bakarsın ki sınav çıkışı eve doğru giderken bi anda fark edersin ki  “yapacak hiçbir şeyin Yok!”  

Evet, finaller bitmiştir. Tüm dersler iyi kötü geçilmiştir ve yarın çalışmak zorunda olduğun bir sınav olmadığı için boşluğa düşmüşsündür. Peki bundan sonra ne olacak? Telaş yapma. Sana adım adım anlatacağım.

-          Önce elindeki şu ders notlarını ve kalemini yavaşça indir. Yavaş yavaş, kimseye zarar vermeden. Hah tamam.

-          Şimdi de sakince otur ve memlekete dönüş bileti alıp almadığını kontrol et.

-          Almadıysan bir an önce al, Aldıysan da başla eşyalarını valizini toparlamaya.

-          Toparlandımı valizler? Hah tamam.

-          Şimdi evine git.

Yaz tatili 5 aşamadan oluşur. İlki Eve gitme aşaması, gayet basit. Ve tahminimce başarılı bir şekilde ilk aşamayı hal ettin. Sırada ikinci aşama var. Bu da en rahatı zaten. Eve yeni geldin Annen peşinde tin tin koşuyor ne yemek istersin diye, baban sırtını sıvazlıyor aferin kızıma/oğluma okuyup adam olacak diye, kardeşin seni özlemiş olduğu için yaramazlık yapmıyor( yaramazlık yapmama süresini uzattırmak istersen kardeşine tek tük hediyeler al)  sen eski dostlarınla görüşüyorsun. Finallere çalışmanın acısını çıkartmak için sabahlara kadar nette takılıp bütün gün uyuyorsun, bakamadığın bildirimleri kontrol ediyor, twitleyemediğin tweetlerini yolluyorsun. Evet her şey harika. Ama bu düzen sonsuza kadar sürmeyecek ne yazık ki…

Yavaş yavaş sıkılmaya başlıyorsun bu boş boş farmvilleri criminal caseleri oynamaktan, arkadaşlarınla da eskisi kadar iyi değilsin, onlar çok sıkıcı şeylerden bahsediyor sana göre. İlk günlerdeki Melek gibi anne de sana iş buyurmaya başlıyor yavaştan. Oğlum perdeleri yıkadım asarmısın? Eğer kız çocuğuysan daha da kötü tabi “kızım günüm var bugün, evleri bi süpürüversene, kekleri de hazırlayıver hemen ben bi komşu Ayşe’nin oğlunun zımbırtısını zımbırtısını yapacağım sen başlayakoy “ diyerek anne de ortadan kaybolur ve tüm işi kız çocuğumuz yapar. Tüm temizliği yaptıktan sonra – veya sadece perdeleri taktıktan sonra- yinede monotonluktan sıkılmaya başlarsınız, bi kursa yazılayım bir şeyler öğreneyim resim çizeyim roman yazayım dersin. Kursa gitmeyi bırak, kursa yazılmaya bile gitmezsin sonra da, resim veya roman için de gereken ilhamı bulamazsın kendinde ve 3. Aşama bu monotonlukla devam eder gider.

Ve 4. Aşamaya gelinmiş olunur. Yavaş yavaş her yerde sanki üniversiteden tanıdıklarını görür gibi olmaya başlarsın. Ama aslında alışmışsındır bu monoton hayatına ve üniversiteye dönüp tekrar o stresi yaşamak da zor gelmektedir gözüne. Ama diğer yandan aslında oradaki ortamı yurdunu evini arkadaşlarını hatta o gıcık olduğun hocalarını bile özlemeye başlamışsındır. Kısacası bu 4. Dönem tam bir ikileme dönemidir. Orasımı burası mı diye diye zaten geçer gider bu dönem. Yine yavaştan ailenle aran daha bi düzelir sonuçta ayrılık yaklaşıyor, diğer yandan da üniversitedeki arkadaşlarını arayıp sormaya başlarsın, Malum yine bir yılını onlarla geçireceksin, aranı iyi tutman gerekiyor.  

Geldik mi son aşamaya? Her son aslında bir başlangıçtır sözünden yola çıkarak, bu aşamaya gelindiğinde çok üzülmemenizi tavsiye ederim. Biraz zor geliyor insana her defasından ailesinden ayrılmak. 5. Aşama da ayrılık aşamasıdır zaten. Koca bir yaz sen kavga dövüş geçirdin bir şekilde , okul başlasa yurdu özledim falan diye düşündün artık kurtulmak istedin. 3 aydır aslında sadece geri dönmeyi bekledin. Ama tam o veda anında ailene haksızlık yaptığını fark ediyorsun. Daha ayrılmadan annenin sıcacık sarılmasını, babanın sıkıcı bulduğun öğütlerini, kardeşinin aslında seni sevdiği için yaptığı sataşmaları özlüyorsun. Ama yapılacak pek de bir şey yok. Ayrılık vakti bu. Tamam Ağlama duygulanma hemen. Dedim ya, her son bir başlangıçtır. Şimdi de Okul başlıyor yeniden işte…

J